Afronding van onze bouwreis,

De vrijdag toch weer vroeg op !!

Bij de nieuwe outfit hoort natuurlijk een bijpassend shirtje, sjaaltje, kleurtje, crème(tje) en dit kost wat meer tijd zelfs ik begrijp dat.                                                                                                                       Heb je toevallig niets bijpassend bij je dan ruil, leen, gebruik je wat van je kamergenoot het werd zelfs mij, als kamergenoot van geen van de dames aangeboden.

Voor de foto :                                                                                                                                               Voorafgaande aan de ceremonie, onder die hele mooie boom bijtijds richting de bouwsite. Staan we netjes opgesteld onder de boom, staat er tegenover ons, onze chauffeur Kahm met aan zijn rechterarm 2 fototoestellen, dit bij het maken van de 3^e foto, aan zijn linkerarm 5 fototoestellen, nog 5 foto’s te gaan, we willen immers allemaal onze eigen foto.

Ceremonie:                                                                                                                                                                    Toch best wel weer een mooi moment, de bedankjes richting ons vanuit Habitat en de huiseigenaresse en haar partner. De woorden van waardering en beleving van deze week door Maureen in het NEPALEES, namens ons, naar de bewoners en de lokale bevolking. De feitelijke oplevering middels het doorknippen van een lintje.

Het afscheid nemen van de mensen en de plek waar en waarmee  wij een week hard hebben gewerkt, maar ook hebben genoten, kennis gemaakt hebben met, zeker weten iets hebben achtergelaten maar ook iets mee naar huis hebben gekregen.

Nog EEN keer een half uur over die stoffige maar o zo mooie zandweg, langs al die kinderen welke vanaf dag 1 s ’morgens en aan het eind van de middag staan te zwaaien.

Terug in het hotel, nog even iets in en/of uit de koffer en na een keurig buffet richting het vliegveld van Biratnagar, zonder probleempjes vertrekken en aankomen in Kathmandu.                                    Een keurig hotel en na  een heerlijke pizza bij “Fire en Ice” werd het echt tijd om ons fysiek voor te bereiden op ons bezoek aan Kathmandu en onze terugreis.

Na het ontbijt (net als alle andere dagen geroosterd brood met ei en of jam) met onze koffers richting de bus.  Meer dan jammer voor Maureen en Rita net als gisteren toch even teveel last van een rommelde maag, zij konden tot net na de middag gebruik blijven maken van de hotelkamers.

Door Kathmandu op zoek naar de grootste Stoepa “Bouddanath” de tempel met de grote witte koepel en grote blauwe ogen, met de klok mee lopen rondom de tempel. Aan je linkerhand veel winkeltjes, kleinere tempels en mensen genoeg om naar te kijken en van te genieten dus.

Vanaf deze Stoepa richting Pashupatinath, een verzameling van Hindoeïstische tempels(tjes) aan de heilige rivier de Baghmati waar ook de brandstapels voor de crematie zich bevinden. MOET je gezien hebben zeggen we tegen elkaar, ja.  Voor de een is 5 minuten al heel lang, de ander kan er een uur na kijken / het beleven maar zal in gedachte wellicht ergens anders zijn. Er omheen de Sadhus de “ Hindu heilige mannen”

Na een westerse lunch hebben Maureen en Rita zich weer bij ons aangesloten, maar moesten we meteen weer  afscheid nemen van Aida, Conny, Linda en Maureen deze 4 dames hadden hun reis met enkele dagen verlengd om nog iets meer te proeven van Nepal, Kathmandu.

Voor ons 10en een geheel volgens de planning verlopen terug reis, op Schiphol afscheid nemen van Christine, Karin en Angela deze dames gingen op eigen gelegenheid verder naar huis. Wij met de bus richting Soest waar we op het Kerkplein werden opgewacht door onze uitzwaaiers van het begin van onze reis.

We zijn allemaal weer thuis  terug in Nederland, Belgie en Frankrijk.                                                                    

Voor de meeste toch een dagje (2/3) wat gerommel, kronkeltje in de maag, een keertje extra naar .. , voor sommige een dagje uitzieken of gewoon even tot rust komen.

Volgens mij zijn we dit ongemak volgende week weer vergeten, het andere de voldoening, de indruk, de beleving, het samen iets betekenen,  de ....,  het ….  , dat blijft ongetwijfeld langer in onze gedachte, op ons netvlies staan.

Bedankt :

Al die mensen die met ons hebben meegeleefd, belangstelling hebben getoond, op onze site hebben gereageerd, iets hebben bijgedragen.

Naar de deelneemsters en onze teamleidster :

Het was een mooie, zinvolle bouwreis, jullie hebben gewerkt als kerels, uiteraard je gedragen als dames.  Meisjes bedankt !!

6 april

De groep is goed aangekomen in het hotel in Kathmandu.

Groepsfoto in Nepalese kleding.

De bus, onlangs 'gepimpt'!

Alweer de laatste bouwdag - 5 april

Namaste! Het is misschien de goden verzoeken, maar zelfs op de laatste bouwdag kunnen we melden dat er nog steeds geen zieken zijn!!! (een van de vele hoogtepunten van deze bijzondere ervaring) Vanavond aan mij (Karin van het doosje en begeleider van dit unieke clubje vrouwen) de eer het verslag te schrijven voor jullie thuisblijvers. Jan heeft vanavond subtiel en op eigen wijze 'zijn vrouwen' terug gegeven dat ze niet onderdoen voor de mannen wat betreft het technische eindresultaat van ons huis :). Zo, dat is een goed begin om het verslag te beginnen....

Vanmorgen waren we extra gemotiveerd om zoveel mogelijk wanden afgestuukt te krijgen. We gingen zelfs te snel voor de professionele stucadoor (???!!! belchiesche spelling). Tegen de verwachting in zijn er drie buitenwanden klaar, een aantal wanden binnen, de plaats er omheen opgeruimd en alles klaar gemaakt voor het moment suprême morgen. Jan heeft zich met Angela extra verdienstelijk gemaakt door een grote boom om te zagen. Altijd handig om testosteron in het team te hebben om de lokale dronkaards (jazeker, mannen) op afstand te houden (voor meer details kunt u zich tot Jan richten). Van het hout kunnen de meubelen voor het huis worden gemaakt.

Na afloop van de bouwdag zijn we richting een weeshuis met een lange levensloop (lees, ook bejaardenhuis) gereden in Biratnagar waar we speelgoed, kleding, gebruiksvoorwerpen en dergelijke achter hebben gelaten. Karin (ik dus) heeft ondertussen de kleding opgehaald die we hebben laten maken voor de ceremonie morgen. Hier en daar wat te los of te strak maar niets wat een naald en draad niet kan oplossen.

Alles is een beetje uitgelopen, het is weer laat (volgens Jan, mijn leermoment). We houden het dus voor nu hier bij. Wat ik nog wel even kwijt wil: jullie thuisblijvers hebben wel heel bijzondere 'mensen' aan Nepal (en Jan) uitgeleend! M.a.w.;

Nederland is 10 vrouwen en 1 man

Belgie 1 vrouw

Frankrijk 2 vrouwen

deze week armer geweest...... En Nepal 14 'Bouwvak(st)ers' rijker! We komen graag de paaseieren THUIS zoeken. CU,

Karin & Co.

PS: Jan heeft ook een ongekend Catwalk talent (sssst, niet zeggen)

De 4e bouwdag - 4 april

Namasté!

Vanochtend begon de dag om half zes met donderend onweer en regen, verrassend en verfrissend.

Tijdens de busreis naar de bouwplaats kwam het “doosje” weer langs.  We vertrokken rond halfacht en omdat gistermiddag het cement niet was aangekomen op de bouwplaats reden we met de bus langs een winkel waar we voor de zekerheid vast twee zakken inkochten, je weet maar nooit.... Terwijl we daar stonden te wachten kwamen vuilnismannen met een  doos van piepschuim aan een touwtje de vuilnis ophalen. Is wel nodig hier want iedereen gooit alles gewoon langs de straat, overal een bende dus. Op de bouwplaats aangekomen bleek dat het cement nu wel was aangekomen. We begonnen enthousiast met de werkzaamheden waar we gisteren mee geëindigd waren. Dus: hakken, splijten en weven van het bamboe. Nieuwe werkzaamheden waren: stenen als steun op de grond onder de wanden plaatsen, zand zeven, stucspecie maken en de wanden aan de buitenkant stucadoren. 

Christine en Claudia gaan stug door.

De meesten hadden het schoonmaken van de bamboelatten na drie dagen wel gehad, maar Christine en Claudia lieten zich niet kennen en bleven lachend hun werk doen. Het lijkt of we steeds meer toeschouwers krijgen en dat ze ook steeds dichterbij durven te komen. Als we even niet kijken is onze waterfles “verdwenen”, want het is geliefd speelgoed voor de kinderen. Ze maken er van alles van: karretjes, trommels en nog veel meer creatieve dingen. De kinderen hebben hier vakantie op dit moment, dus er zijn heeeeel veel op de bouwplaats te vinden. Het huisje wat we bouwen is nu nog voor twee personen, maar we zagen vandaag dat er ook wel dertig in passen. De lunch smaakte prima na het harde werken en na de lunch gingen we vol goede moed verder. Teamleidster Karin bracht intussen, achter op een motor, de door ons meegebrachte schoolspullen bij de plaatselijke middelbare school. Omdat de werkzaamheden vandaag afwisselender waren dan de vorige dagen en er duidelijk vorderingen zijn gemaakt, had iedereen aan het einde van de middag een voldaan gevoel. Op de terugweg naar het hotel zijn we voor een dorpje uit de bus gestapt, zodat we al wandelend kennis konden maken met de bewoners. Dit leverde leuke korte gesprekjes (met handen en voeten) op en leuke foto's. Oogcontact spreekt boekdelen. De mensen zijn over het algemeen eerst erg verlegen, daarna ook heel erg vriendelijk. Tijdens het avondeten kregen we frites (dat hadden we trouwens bij het ontbijt en de lunch ook gekregen, met dank aan Jan). 

de vuilnisophaaldienst.

stucen op een rij.

... nog wat foto's

Aan apotheek 'Uit Voorzorg' te Cothen.
Graag een herhaal recept voor de zuigtabletten tegen
vrouwelijke tegenwind of bij op/ aanmerkingen.

Graag met spoed opsturen. 

Groetjes Jan(e)

Derde bouwdag - 3 april

Variatie in gebruik van bouwmateriaal was er vandaag helaas niet bij. Verwacht en gehoopt was dat we vandaag konden starten met stukadoren maar het cement is niet geleverd. Iets wat in dit land te verwachten is maar voor ons toch jammer!
Gelukkig was er nog genoeg bamboe te splitsen, schoon te maken en te vlechten. We zijn er al aardig handig in! Bijna al het vlechtwerk zit op zijn plek en kan naar verwacht morgen worden afgerond.
Tegen het einde van de dag werden we dermate fanatiek om dat ene stuk nog "af te vlechten" dat we ons materiaal uit de buurt van Jan moesten houden, die volgens afspraak wilde opruimen en vertrekken. Een zaagje werd uit zijn handen gered en meer was niet nodig om dit klusje alsnog te klaren.

Een aantal kinderen is al aardig vrij in de omgang met ons. Helpen met bamboe naar de goede plek slepen en als ze een khukuri (kapmes) te pakken konden krijgen zouden ze mee gaan hakken. Onze plastic waterflessen zijn een favoriet bezit. Ze hebben in de gaten wanneer je je laatste slok naar binnen giet en blijven net zo lang kijken tot je de fles geeft.
Vandaag hebben ze van Jan iets nieuws geleerd: Vader Jacob. Eerst zong 1 meisje mee en later de hele kinderschare. Steeds harder! Het verbaasde ons hoe goed hun uitspraak is. Hun taal is zo verschillend van die van ons.

Verrassend was de lunch van vanmiddag: verrijkt met zand en een enkel steentje: het is in ieder geval uit een schone pan gekomen! De smaak was er beslist niet minder om. De momo's waren ook heerlijk! Harde werkers worden verwend!

De werkdag werd afgesloten met een bezoek aan de bamboenursery van Jeevan Bikas Samaj, een Nepalese organisatie die zich inzet voor de lokale bevolking o.a. door verstrekken van microkredieten, betaalbare bouwmaterialen en kennis en scholing. Habitat Nepal werkt met hen samen.

Als afsluiting van deze dag de tekst op het T-shirt van onze chauffeur:
"The best way to find yourself is to loose yourself in the service of others" (Mahatma Ghandi)

De tweede bouwdag - 2 april

Maandag 2 april, we komen er net achter dat we 1 april hebben over geslagen... Hoewel, we leven de hele dag in een fantasiewereld. Vandaag wat vroeger begonnen, om 07.00 uur ontbijten en om 07.30 uur naar de bouwplaats. Echte bouwvakkerstijden. In de bus kwam Karin, onze begeleidster, met haar doosje van geluk... We mochten er allemaal een spreuk uithalen met een pincetje... Wordt een dagelijks ritueel, ook Jan doet braaf mee. Echt vrouwendingen. Een van de spreuken luidde: met elke minuut die je je ergert, verspil je zestig gelukkige seconden van je leven. Krijgt een extra dimensie als je over het Nepalese platteland rijdt. Bij de bouwplaats aangekomen konden we gelijk van start want we waren al prima ingewerkt. Weer schoonmaken van de bamboe, vlechten, afmeten, splijten. Morgen komt daar het stucken bij. In het kader van 'shop till you drop' moesten we eerder stoppen met werken om bij de kleermaker mooie nepalese kledij te laten fabriceren. Wederom gingen we vijftig jaar terug in de tijd. Trapnaaimachines, strijkbout met kooltjes maar wij zijn hier misschien wel een grotere bezienswaardigheid dan zij. Om acht uur kwamen we dan eindelijk terug in het hotel. Jan was met een aantal snelle beslissers al eerder afgehaakt. Al met al een zeer geslaagde dag. Ondanks het harde werken wordt het door ons ervaren als een feest.